33190 Tabletka zmiękczająca (miękka i puszysta)

Cechy i zalety

1. Stabilny w kwasie, soli i twardej wodzie.
2. Nadaje tkaninom i przędzom miękkość i puszystość w dotyku.
3. Niezwykle niewielki wpływ na odcień kolorów tkanin.
4. Doskonała kompatybilność z kationowymi środkami wykańczającymi.
5. Nie można stosować razem z anionowym środkiem wykańczającym w tej samej kąpieli.

typowe właściwości

Pakiet

50 kg bęben kartonowy i niestandardowy pakiet dostępny do wyboru

PORADY:

Klasyfikacja i właściwości włókien tekstylnych

Pomimo różnorodności form fizycznych i strukturalnych, w jakich powstają oraz składu chemicznego substancji, z których są wykonane, technologia wytwarzania wszystkich materiałów włókienniczych zaczyna się od tego samego punktu wyjściowego, jakim są włókna.Włókno tekstylne definiuje się jako surowiec tekstylny ogólnie charakteryzujący się elastycznością, delikatnością i wysokim stosunkiem długości do grubości.Szacuje się, że około 90% wszystkich włókien najpierw przędzie się w przędzę, która następnie jest przetwarzana na tkaniny, a tylko około 7% włókien jest bezpośrednio wykorzystywanych do wytwarzania produktów końcowego zastosowania.Procesy stosowane do produkcji materiałów włókienniczych można podzielić na cztery główne grupy:

1. Produkcja włókien, które mogą być naturalne lub sztuczne.

2. Produkcja przędzy, w której występują pewne różnice techniczne w przędzeniu bawełny, wełny, włókien syntetycznych i mieszanek włókien.

3. Produkcja tkanin, dzianin i włóknin, dywanów, wstęg i innych materiałów arkuszowych.

4. Wykańczanie tkanin, które obejmuje wybielanie, barwienie, drukowanie i specjalne zabiegi mające na celu nadanie produktowi końcowemu specyficznych właściwości, takich jak wodoodporność, właściwości antybakteryjne i opóźniające powstawanie włókien.

Tradycyjnie włókna są klasyfikowane według ich pochodzenia.Zatem włókna mogą być (i) naturalne, które z kolei dzielą się na roślinne, zwierzęce i mineralne oraz (ii) sztuczne, które są wytwarzane z naturalnych lub syntetycznych polimerów i innych, takich jak włókna węglowe, ceramiczne i metalowe.Klasyfikacja ta jest stale aktualizowana, głównie ze względu na postępy w produkcji włókien sztucznych.

Nakładanie barwników, czy to barwników, czy pigmentów, na tekstylia może odbywać się na różnych etapach na drodze przetwarzania włókien w produkt końcowy.Włókna mogą być barwione w postaci sypkiej masy, a następnie wykorzystywane do produkcji przędz o jednolitym odcieniu lub melanżowych.W takim przypadku należy zwrócić szczególną uwagę, aby nie uszkodzić włókien, ponieważ może to powodować trudności w przędzeniu.

Istnieje kilka możliwych scenariuszy barwienia włókien:

1. Barwienie sypkiej masy pojedynczego włókna, np. 100% bawełny lub 100% wełny.Może się to wydawać najprostszym przypadkiem, ale mimo to zmiany we właściwościach włókien mogą powodować zmiany w wynikowym kolorze między partiami.

2. Barwienie mieszanek włókien o podobnym pochodzeniu za pomocą tego samego rodzaju barwników, na przykład mieszanek włókien celulozowych lub mieszanek włókien białkowych.Trudność polega na osiągnięciu tej samej głębi kolorów we wszystkich komponentach.W tym celu barwniki muszą być specjalnie dobrane w celu wyrównania różnic w podatności na barwienie włókien.

3. Barwienie mieszanek włókien różnego pochodzenia, gdzie możliwe jest uzyskanie efektów kolorystycznych poprzez barwienie każdego składnika na inny kolor.W takim przypadku konieczne jest zapewnienie jednorodnej mieszanki włókien przed barwieniem;może być nadal wymagane dodatkowe mieszanie po barwieniu.

4. Barwienie mieszanek włókien naturalnych i syntetycznych, gdzie typowe przypadki to bawełna/poliester, wełna/poliester, wełna/akryl i wełna/poliamid.

Dobór włókien do tych mieszanek można wytłumaczyć uzupełniającymi się właściwościami składników.Mieszanki te stanowią znaczną część tekstyliów używanych do produkcji odzieży ze względu na niższe koszty produkcji, dobre właściwości komfortu, lepszą trwałość i lepszą stabilność wymiarową w porównaniu z produktami w 100% naturalnymi i 100% syntetycznymi.