23101 Bezpiankowy proszek do mydła
Cechy i zalety
- Doskonała funkcja dyspergowania imycie detergentem. Cskutecznie usuwają przebarwienia powierzchniowe na tkaninach i poprawiają trwałość koloru.
- Edoskonałe właściwości przeciw plamom.Zapobiega matowieniui poprawia efekt drukowania.
- Ebardzo jatrochęwpływ na odcień koloru.Czwiększenie jasności po myciu i gotowaniu.
typowe właściwości
| Wygląd zewnętrzny: | Biała granulka |
| Jonowość: | Niejonowy |
| wartość PH: | 12,0±1,0(1% roztwór wodny) |
| Rozpuszczalność: | Srozpuszczalny w wodzie |
| Aplikacja: | Włókna celulozowe, takie jak bawełna, włókno wiskozowe i len itp. oraz mieszanki włókien celulozowych |
Pakiet
50 kg bęben kartonowy i niestandardowy pakiet dostępny do wyboru
PORADY:
Kinetyka barwienia
Podczas procesu barwienia barwnik jest przenoszony z kąpieli farbiarskiej do fiber.Proces barwienia obejmuje zazwyczaj co najmniej trzy etapy, z których każdy może kontrolować szybkość barwienia, a także wynik barwienia:
1. Transport barwnika przez kąpiel barwiącą do fiBerpowierzchnia.
2. Adsorpcja cząsteczki barwnika w fiBerpowierzchnia.
3. Dyfuzja barwnika z powierzchni do wnętrza fIber.
W niektórych przypadkach, takich jak barwniki azowe, metalizujące, kadziowe, siarkowe lub reaktywne, cząsteczka barwnika dodatkowo reaguje z lub w fiBerpo dyfuzji, którą można uznać za czwarty etap.W przypadku barwników dyspersyjnych, także w przypadku barwników kadziowych i siarkowych, rozpuszczenie cząstki barwnika jest warunkiem wstępnym przed dyfuzją.Termin „adsorpcja” odnosi się do zjawiska powierzchniowego.Gdy ma się odnosić albo do braku określonego etapu procesu barwienia, albo do wszystkich etapów jednocześnie, termin sorpcja jest preferowany.
Aby wyjaśnić proces barwienia w oparciu o prawa fizykochemiczne, opracowano różne modele.Ponieważ barwienie jest procesem trzy- lub, w przypadku niektórych rodzajów barwników, cztero- lub pięciostopniowym, a każdy z poszczególnych etapów może ograniczać szybkość wchłaniania barwnika, model matematyczny mający na celu symulację wszystkich etapów transferu barwnika byłby skomplikowany. jeden.Dlatego zwykle zakłada się, że tylko jeden, a może dwa etapy określają ogólną prędkość i w konsekwencji model koncentruje się na nich.Jako transport barwnika przez dyfuzję w fiBerjest często najwolniejszym ze wszystkich kroków, znajduje się w centrum wielu modeli.Gdy nie są dostępne żadne modele fizykochemiczne, często stosuje się zależności empiryczne.
